دنیای اطلاعات مرجع کامل اطلاعات
دنیای اطلاعات: دارچین درختچهای است از راسته لورالس (Laurales) تیره برگ بویان (Lauraceae) سرده دارچینیان.
درختچه دارچین درختی است کوچک، همیشه سبز، به ارتفاع ۵ تا ۷ متر که از تمام قسمتهای آن بویی مطبوع استشمام میشود. گلهای آن در فاصله ماههای بهمن تا اوایل فروردین ظاهر میشود. برگ این درخت سبز سیر و دارای گلهایی به رنگ سفید است. دارچین بومی سریلانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن بعنوان ادویه بکار میرود. در قرون وسطی دارچین برای درمان سرفه، ورم مفاصل و گلودرد استفاده میشد.تحقیقات جدید نیز بر خواص و فواید پزشکی دارچین تاکید دارند.
نامگذاری
در هند بهنام «دالجین» و در اندونزی بنام چوب شیرین یا «کایو مانیس» نامیده می شود. در بسیاری از زبانهای اروپائی cinnamon را مشتق از کلمه لاتینی Cannella ومخفف آن Canna ویا Cane بمعنی عصا میدانند. این کلمه از لغت یونانی kinnámōmon گرفته شده است.
تاریخچه
باتوجه به گستردگی جغرافیائی گونه های مختلف دارچین سابقه پیدایش و نامگذاری آنها نیز متفاوت است. سابقه مصرف و شناسائی آن به مصر باستان و به حدود دوهزار سال قبل از میلاد برمیگردد. اما آنچه که در تاریخ به دارچین چینی مشهور شده در حقیقت نوعی از دارچین بنام Cinnamon Aromaticum یا Cassia است که بومی چین بوده و بصورت درخت ۲۰ ال ۳۰ متری است که از پوست درخت بعنوان دارچین استفاده میشود.در قسمت های مختلف تورات نیز به مصرف آن توسط موسی پیامبر هم بعنوان غذا و هم برای بوی خوش اشاره شده است.درنوشته های هرودوت نیز از دارچین بعنوان «چاشنی گرانبها» یاد شدهاست. ورود دارچین به اروپا از دو طریق بندر اسکندریه در مصر و نیز از طریق بازرگانان پرتغالی در قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی بودهاست.
انواع
Cinnamomum verum یا دارچیناصل یا دارچین سیلانی که پوست داخلی آن مصرف دارد و لطیف و نرم است.
C. aromaticum یا دارچین چینی که پوست آن نازک ولی سخت است ولی عطر و طعم آن تند تر از انواع دیگر است.
C. burmannii یا دارچین اندونزی.
C. loureiroi یا دارچین ویتنامی
کشت و برداشت
بعد از دوسال که از کاشت درخت گذشت آنرا از نزدیک زمین قطع کرده و در سال آینده شاخههائی را که از کناره تنه اصلی رشد کرده بریده و پوسته آنرا خارج کرده و بلافاصله خشک میکنند و سپس در قطعات ریز بریده و فروخته میشود. در مورد نوع دارچین چینی از پوست بیرونی استفاده میشود.
ترکیب شیمیایی
در هر صد گرم پودر دارچین:
آب ۱۰ گرم
پروتئین ۴ گرم
چربی ۱٫۲ گرم
قند ۲٫۲ گرم
انرژی ۲۴۷ کیلوکالری
کلسیم ۱ گرم
موارد مصرف
دارچین در بیشتر کشورها به عنوان ادویه، چاشنی غذا و شیرینیها مصرف میشود. در ایران کاربرد زیادی در قنادیها به صورت عصاره، اسانس و گَرد دارد. گَرد ِ دارچین در تزئین شُله زرد و هلیم به ویژه غذای نذری استفاده میشود.
میزان مصرف
بعضی از محققان مصرف روزانه ۲ تا ۴ گرم پودر دارچین را توصیه مینمایند و بعضی دیگر معتقدند این مقدار باید بین ۱ تا ۶ گرم دارچین باشد، با اینحال توجه داشته باشید مصرف بیش از اندازه دارچین میتواند مسموم کننده باشد.
خواص دارویی
بعضی مطالعات علمی نشان دهنده اثرات ضد ویروسی دارچین میباشد بخصوص بررسی های علمی بر موثر بودن آن در بیماری نقص ایمنی اکتسابی HIV-1 را تاًیید کرده است.همچنین اثرات ضد دیابت نوع دو در مطالعات علمی گزارش شده است. در یک گزارش نیز نشان داده شده که ماده استخراج شده از عصاره دارچین خاصیت جلوگیری از بیماری آلزایمر در مدل موش را دارا میباشد.
این ماده غذایی سرشار از مواد معدنی مورد نیاز بدن از جمله منگنز، آهن و کلسیم و همچنین فیبر میباشد. رژیم غذایی پر دارچین میتواند اثرات منفی خوراکیهای پرچربی را کاهش دهد.خواص آرایشی: به عنوان رنگ موی طبیعی استفاده میشود و به موها رنگ قهوهای روشن میدهد.
ترکیب یک قاشق چایخوری دارچین با سه قاشق عسل ، داروی معجزه گر ریزش مو است. این ترکیب را باید به ریشههای مو زد و نیم ساعت زمان داد قبل از شستشو.
منبع: ویکیپدیا
